نگارش تاریخ هنر و رویکردها و روش های آن و وضعیت آن در جامعه ایران

تاریخ هنر، ما را در دس تیابی به بررسی و مطالعۀ آثار هنری از زوایای مختلف، همچون روانکاوی، روا نشناسی، زیباشناسی و فلسفۀ هنر یار یرسان است. نیز تاریخ هنر ما را در شناخت بهتر پدید ههای هنر راهبر م یگردد زیرا تاریخ هنر در مطالعه و بررسی آثار هنری با روش ویژ هاش ضمن تاری خنگاری، سبک و مکتب، آثار موردنظر را معین و مشخص م یکند که البته تأثیر و اهمیتِ آن از آن جهت است که تواناییِ مشاهدۀ موضو عها را از دریچۀ روا نشناسی، جامع هشناسی و تاریخ دارد. هنر در هر دور های وظیفۀ سازند های دارد که از لحاظ تزئینی و تاریخی قابل بحث است و این تاریخ هنر است که از ورای نق شهای سادۀ تزئینی هر اثر، مفاهیم و معانی دیگر را بیرون کشیده و روشن م ینماید و به همین دلیل است که فلسفه و تاریخ هنر همراه یکدیگر در مطالعۀ هر اثر هنری به کار گرفته م یشوند تا هرچه بیشتر به واقعیت نزدیک شوند. جاناتان هریس نیز در کتاب تاریخ هنر نو از وجود قطبی مخالف یا دس تکم تضادی آشکار صحبت م یکند و همچنین گ هگاه در مقام نمایندۀ تاری خنگاران رادیکال هنر، مدعی م یشود که اصول و روش تحلیلیِ درست را به نوعی شفاف و مشخص م یداند و حتی عنوان م یدارد که هرگونه تاری خنگاری هنر رادیکال راستین است. این مقاله به بررسی نظریات مطر حشده در کتاب تاریخ هنر نو م یپردازد و بر اساس آن، تحلیلی از وضعیت تایخ هنر نویسی در جامعه هنری ایران ارائه م یدهد.